Perfection is the Enemy
Η τελειότητα είναι ο εχθρός; Ίσως ναι, αν ως τελειότητα θωρούμε τη μακάρια σιγουριά της αδράνειας. Τα έργα της Κατερίνας Διακομή είναι «επιβεβλημένα ατελείωτα» καθώς βρίσκονται διαρκώς σε μία αέναη κίνηση, σε ένα περιπετειώδες ταξίδι διερεύνησης της πορείας του Ίχνους, ακριβώς όπως είναι εν εγρηγόρσει και εν εξελίξει οι δομές των κυττάρων του οργανισμού, όπως ανανεώνεται το δέρμα μας, όπως ζωντανεύει και κοχλάζει το αίμα μας μέσα στο πολύπλοκο σύμπαν των αρτηριών μας, όταν γεννάται η Ιδέα. Γιατί τα ζωγραφικά αραβουργήματα της Κατερίνας έχουν την οργανική αρχιτεκτονική που χαρακτηρίζει τη μοριακή μας υπόσταση. Εξέρχονται από το πνεύμα του καλλιτέχνη ως το διανοητικό καταπίστευμα της μετουσίωσης της ύλης σε έννοια και εισέρχονται στον αμφιβληστροειδή του θεατή ως εκφάνσεις του κόσμου της ύλης, συμπεριλαμβανομένης της υλικότητας της ζωγραφικής, μέσα στον Πλατωνικό χώρο των Ιδεών.
Κάθε ζωγραφική πράξη, και κάθε μεταφερόμενη στον πηλό τρισδιάστατη πραγματεία της, αποτελεί την πιο καίρια και ύψιστη απόδειξη του δημιουργικού δυισμού που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη ύπαρξη, την πράξη του «άνω θρώσκω». Στον Μικρόκοσμο της υλικής μας υπόστασης αντανακλάται ο Μακρόκοσμος του σύμπαντος, καταδεικνύοντας την άρρηκτη σχέση των δύο, μα και το νόημα που προσδίδει ο πρώτος στον δεύτερο. Είμαστε φτιαγμένοι από χθόνιες ρίζες που ορθώνονται στον ουρανό, ένα αέναο αναμόχλευμα από αστερόσκονη και αποσύνθεση που γεννιέται από το θάνατο και την καταστροφή, και γεννά τη ζωή και το πνεύμα.
Εκεί στον γκρι και άλικο κόσμο των βιομορφικών σχεδίων της Κατερίνας, από γραφίτη και μελάνι, εξελίσσεται αθόρυβα και εμμονικά η πεμπτουσία της ύπαρξης, έτσι όπως ανασαίνει μια ελαστική ψυχή μέσα από την πυκνότητα και το κενό, μέσα από το ανοιγοκλείσιμο της, εύθραυστη και συνάμα Δυνατή. Τα έργα αυτά έχουν δημιουργηθεί για να διαβάζονται αργά, βαθιά, και πέρα από τον γοργό και στυγερά αποσπασματικό χρόνο της εποχής, τα έργα αυτά για να αποκρυπτογραφηθούν χρειάζονται ενδοσκόπηση και περισυλλογή που συνέλεξαν οι αιώνες. Αποτελεί πράγματι μία ατελείωτη πράξη η εμβύθιση στα έγκατα της ύπαρξης, αλλά και μία ανεκτίμητα τολμηρή προσέγγιση στην πραγμάτωση του Υψηλού, που έγκειται εντός μας.
Η τελειότητα είναι ο εχθρός; Ίσως ναι, αν η τελειότητα εκλαμβάνεται ως η αποκοίμηση των αισθήσεων, η σίγαση του πόθου, η κατάκρυψη της ανάσας. Και τα έργα της Κατερίνας Διακομή ποθούν έντονα, απλώνονται, ανοίγουν και τεντώνονται, και αποτολμούν πολλές ελεύθερες ανάσες χωρίς αιδώ, εδώ, μπροστά μας.
Φαίη Τζανετουλάκου
Δρ. Ιστορίας της Τέχνης
