ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΠΕΛΤΣΙΟΥ / BELTSIOS COLLECTION

“WOMEN ONLY”
SIGNIFICANT OTHER – Εμφαντικά άλλη

Σωτήρης Μπαχτσετζής

Η συζήτηση περί γυναικείας γραφής -η οποία όμως μπορεί να αρνείται τη δυ­νατότητα ύπαρξης μιας μοναδικής, καθολικής γυναικείας οπτικής- μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς στο να ενταχθεί το έργο της Κατερίνας Διακομή σε μια ερμηνευτική με βάση την έμφυλη διαφορά. Τα σχέδια της χαρακτηρίζο­νται από λιτό, γραμμικό, και συγχρόνως βιομορφικό σχεδιασμό ακολουθώντας ένα ιδιαίτερα γοητευτικό, ασκητικό σχεδόν ύφος, μια και η καλλιτέχνης δεν πε­ριορίζεται μόνο στα άκρως απαραίτητα μορφοπλαστικά μέσα (χαρτί και μολύβι), αλλά και στη λεπτομερή, ακριβή, επικεντρωμένη στη χειρωνακτική διάσταση της εκτέλεσης τους. Αν τα σχέδια της Διακομή με τα λαβυρινθώδη σχήματα και τις πλούσιες διακλαδώσεις μοιάζουν με ευαίσθητες πνευματικές ασκήσεις, ίσως με επιτελεστικά τελετουργικές πράξεις. Είναι δυνατό να ανακαλύψει κανείς την έμφυλη διάσταση αυτών των γραμμών στο έργο της Διακομή; Η Naomi Schor ερεύνησε ήδη στη δεκαετία του 1970 τις εξελίξεις στην αισθητική, όσον αφορά τη «χειραφέτηση της λεπτομέρειας», η οποία είχε οργανωθεί κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας αντιπαράθεσης, σε σχέση με «γραμμές προσδιορισμένες σε σχέση με το φύλο». Η λεπτομερής επεξεργασία στο πρωτογενές εικαστικό υλικό ή στη λογοτεχνική έκφραση, έπρεπε, κατά την ερευνήτρια, όχι μόνο να απαξιωθεί από τον ηγεμονικό ανδρικό λόγο, αλλά, επίσης, να κατασταλεί ως ένδειξη διακόσμησης και πεζότητας. Η Schor αποδεικνύει ότι η προβολή της λεπτομέρειας αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της χειραφέτησης της θηλύτητας. Το έργο της Διακομή εντάσσεται στη συγκεκριμένη κριτική παράδοση.

 

BELTSIOS COLLECTION

“WOMEN ONLY”
SIGNIFICANT OTHER

Sotiris Bachtsetzis

The discussion on ecriture feminine, which may refuse the possibility of a singular, universal female perspective, may become a reference point in order for the work of Katerina Diakomi to be included in an interpretation based on gendered difference. Her drawings are typified by plain, linear, and also biomorphic drawings and follow a particularly captivating, nearly ascetic style. The artist does not limit her work to absolutely necessary morph plastic media, such as paper and pencil, but is also focused on detail, accuracy, and manual quality of execution. Diakomi’s drawings, with their labyrinth-like shapes and their rich meandering lines, remind us of sensitive spiritual exercises and resemble a kind of performative ritual act. Is it possible to discover the gendered aspect of such lines in Diakomi’s work? In the 1970s, Naomi Schor investigated the “emancipation of detail” which had been produced during a long controversy about “lines defined on the basis of gender” as development in aesthetics. According to Schor, the detailed elaboration in artistic product and in literature had not only to be disregarded but also to be repressed by the hegemonic male discourse, because it was considered ornamental or mundane. Schor proves that drawing attention to detail is evidence of femininity emancipation.
Diakomi’s work is part of this critical tradition. [/scroll-box]